Krioterapia miejscowa to zabieg fizykoterapeutyczny, którego istotą jest wykorzystanie wpływu niskiej temperatury na powierzchnie ciała. W zabiegu kluczową rolę odgrywa ciekły azot, którego temperatura sięga ok. -160st C.
Podczas zabiegu trwającego zaledwie 3 minuty, naczynia krwionośne skóry schładzanej okolicy ulegają skurczowi – zostaje zmniejszony przepływ krwi oraz ograniczone oddawanie ciepła otoczeniu. Reakcja ta nazywana jest odruchową – zachodzi na skutek aktywacji receptorów zimna znajdujących się w skórze. W fazie tej następuje zwolnienie miejscowej przemiany materii oraz obniżenie uwalniania mediatorów będących odpowiedzialnych za powstawanie bólu i zapalenia. Po pierwszej fazie następuje druga, podczas której dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, czego efektem jest zwiększenie ukrwienia schładzanej okolicy.
Najważniejszymi działaniami terapeutycznymi krioterapii miejscowej jest wpływ przeciwbólowy, przeciwzapalny oraz przeciwobrzękowy. W związku z tym zabieg ten wykorzystuje się m.in. w:
• Stanach pourazowych,
• Schorzeniach przebiegających z silnym stanem zapalnym tkanek,
• Po zabiegach operacyjnych,
• Chorobie zwyrodnieniowej,
• Chorobach reumatycznych,
• Stanach wynikających z przeciążeń narządu ruchu,
• Odnowie biologicznej.
